Kijk om je heen!

Psalm 2 zegt: Stop. Luister.
Waarom woeden de volken?
Waarom bedenken de naties plannen die toch niets uithalen?

Je hoort dat? Het is een waarschuwing. Je strijd tegen God? Zinloos.

God antwoordt. Hij lacht.

Niet omdat Hij je uitlacht.

Maar omdat Hij weet: jouw opstand kan niets veranderen.
Ik heb mijn Koning aangesteld op Sion.

Hoor je dat? Zijn Koning staat klaar. Zijn Zoon is geboren. Jezus.
De Messias. De Koning die komt, die regeert, die terugkomt.

En dan de oproep. Luister goed:

Kust de Zoon, opdat Hij niet toorne.
Welzalig allen die bij Hem schuilen.

Kussen. Buigen. Erkennen. Je overgeven.

Dit is geen suggestie. Dit is een bevel.

De wereld staat op scherp. De spanning stijgt. Chaos om je heen.

En jij? Jij staat op een kruispunt.

Ga je je eigen weg? Ga je vechten tegen God?

Of buig je voor de Koning?

Psalm 2 zegt: Kies vandaag.

Vertrouw de Zoon. Schuil bij Hem.

Hier vind je bescherming. Hier vind je vrede.

Hier vind je leven dat niemand kan afpakken, nu en voor eeuwig.

Welzalig wie bij Hem schuilen.

Dat is geen zachte boodschap. Dat is een ultimatum.

De tijd is kort.
Durf jij te buigen?
Durf jij te erkennen: Jezus is Koning?
Durf jij te kiezen voor Hem?

Sta op. Buig. Vertrouw.

De Koning wacht.

Historisch verwees Psalm 2 waarschijnlijk naar de koning van Israël (David of een afstammeling) als representant van Gods gezag. Tegelijk heeft de Schrift een universele boodschap die spreekt over verleden, heden en toekomst, en ik zie hierin ook een vooruitwijzing naar Jezus.

• Handelingen 4:25-26: Petrus citeert Psalm 2:1-2 over de woede van de volken.
• Handelingen 13:33: Verwijzing naar Psalm 2:7 over de Zoon.
• Hebreeën 1:5: Citaat van Psalm 2:7 om Jezus als Zoon van God te bevestigen.
• Hebreeën 5:5: Psalm 2:7 toegepast op Jezus' priesterschap.