De Wijnstok, Stilte
Een uitnodiging om te herbronnen bij de levende Jezus
🌿 Inleiding
In een wereld vol stemmen die over geloof spreken, kan het bevrijdend zijn om even stil te worden
om terug te keren naar de eenvoud van de oorsprong.
Achter alle leerstellingen, beelden en tradities ligt een levende werkelijkheid:
de verbinding met God de Almachtige, de Bron van al het leven.
Dit essay nodigt uit om opnieuw te luisteren naar de woorden van Jezus
niet als dogma, maar als levend beeld dat ons terugbrengt naar de kern van ons bestaan.
De Wijnstok en de Stilte
Wat als we alles wat we over Jezus denken te weten, even durfden los te laten?
Wat als we alle leerstellingen, systemen en zorgvuldig opgebouwde overtuigingen tijdelijk zouden snoeien,
tot alleen de stam overblijft de kale, sterke wijnstok?
In de winter lijkt de wijngaard verlaten.
De ranken zijn afgesneden, de bladeren verdwenen.
Wat rest, is een oude, ruwe stam: stil, doorleefd, maar vol leven.
Juist daar, in die ogenschijnlijke leegte, schuilt de kracht van nieuw begin.
🌾 De Landman en de Wijnstok
Jezus zegt: "Ik ben de ware wijnstok, en Mijn Vader is de landman."
In die woorden opent zich een mysterie:
de Wijnstok die leven doorgeeft,
en de Landman die met liefde waakt over zijn wijngaard.
God de Almachtige is die Landman
niet ver weg, maar nabij, met handen vol zorg en ogen vol aandacht.
Hij snoeit, niet om te breken, maar om ruimte te maken voor leven.
Hij ziet de ranken, Hij kent hun groei, Hij weet wanneer er rust nodig is
en wanneer nieuw sap mag stromen.
De Wijnstok het levende beeld van Jezus
is de weg waardoor die kracht van God zich deelt met ons.
Wie in Hem blijft, blijft in de stroom van de Ene,
de levensadem die alles doortrekt.
🍇 De levende verbinding
In het beeld van de wijnstok en de landman klinkt geen koude leer,
maar een verhaal van verbondenheid.
God de Almachtige is de oorsprong van leven,
Jezus is de uitdrukking van diezelfde levende liefde,
en wij zijn de ranken die in dat ritme mogen ademen.
Wie verbonden blijft met de Bron,
wie zich laat dragen door de kracht die uit de Ene stroomt,
zal vrucht dragen niet door inspanning,
maar door vertrouwen in die voortdurende nabijheid.
🌌 De stilte van luisteren
Soms is het goed om stil te worden.
Om even niet te spreken over wat mensen later hebben bedacht,
maar opnieuw te luisteren naar wat Hij zelf zegt.
Niet de Jezus van dogma's of redeneringen,
maar de levende Jezus van het evangelie
die spreekt in beelden, niet in systemen;
die het leven openbreekt, niet inkadert.
Hij roept ons tot blijven: "Blijf in Mij, dan blijf Ik in u."
Dat blijven is geen plicht, maar een uitnodiging van de Landman zelf:
om te rusten in de kracht die Hij voortdurend schenkt.
🌱 De wijngaard van de Almachtige
En zo staan wij, ranken verbonden aan de ware Wijnstok,
in de wijngaard van de Almachtige God.
De Landman ziet ons, kent ons, en vormt ons met zorg.
Er wordt gesnoeid niet om te straffen, maar om ruimte te maken.
Er wordt gevoed niet met woorden alleen, maar met stille kracht.
Daar, in de winterse stilte van de wijngaard,
leren we wat geloof werkelijk is:
Geen weten, maar vertrouwen.
Geen bezit, maar verbinding.
Geen streven, maar ontvangen.
Laten we daarom onze ogen richten op de Landman zelf
op Zijn handen die verzorgen,
Zijn adem die vernieuwt,
en Zijn hart dat alles samenhoudt in één levende wijnstok.
💫 Reflectie
Misschien is geloof niet iets wat we moeten begrijpen,
maar iets waarin we leren blijven.
Niet als theorie, maar als adem.
Wat zou er gebeuren als we, midden in onze eigen winter,
durven rusten in de wijngaard van de Almachtige
en wachten tot Zijn leven weer begint te stromen?
Richard Klein